Suizidioa - Laguntza lortzeko telefonoak : Harremanetarako telefonoak (<<< Egin klik) (Frantsesez) Lignes d’écoute (<<< Egin klik) |
Suizidioa, norberak bere buruaz beste egitea, edo norberaren buru-hiltzea nork bere burua nahita hiltzean datza[1]. Ekintza hori egin duenak bere buruaz beste egin duela esan ohi da. Norberaren suizidiorako arrazoiak askotarikoak dira, hala nola depresioa, mina (fisikoa zein psikikoa), edota arazo ekonomikoak[2]. Erlijio askok bekatutzat jotzen dute, eta, legedi askoren arabera, delitua ere bada. Bestalde, zenbait kulturatan, umiliazioari edo egoera mingarriei irtenbidea emateko modu ohoretsutzat dute suizidioa.[3]
Suizidiotzat hartzeko, hilketa horrek nork bere buruari nahita egindakoa izan behar du. Beraz, martiriak ez dira suizidiotzat hartzen, izan ere, sinesmen batengatik egiten baitute. Horregatik, sakrifizioak, guduak eta beste norbaiten bizitza salbatzeko egoeratan ematen diren hilketak ez dira suizidio gisa sailkatzen. Norberak bere buruaz beste egiteak ondorio legalak izateko, frogak egon behar dute hildakoak bere buruaz beste egin nahi zuela baieztatuko dutenak. Bestalde, hildakoak bere buruaz beste egiteko laguntza jaso badu, laguntzailea hilketaren konplizetzat hartzen da, eta, hori, delitua izaten da lege kodeetan.
Gaixotasun horiek patologia psikiatriko bati forma ematera irits daitezke, eta zenbait buru-nahasmendu izan ditzakete, hala nola depresioa, desoreka bipolarra, eskizofrenia, mugako nortasunaren nahasmendua[4], alkoholismoa eta drogen erabilera[5]. Adierazle ezagun «garrantzitsuena» eta norbanakoaren arrisku-faktore nagusia da suizidio saiakera burutu gabearen aurrekari bat izatea[6].
Norberaren burua hiltzeko metodoak herrialdearen arabera aldatzen dira, eta, neurri batean, haien erabilgarritasunarekin lotuta daude. Ohikoenak dira: urkatzea, plagizidekin pozoitzea eta su-armak manipulatzea. Hori izan zen, oro har, 2016an 817.000 pertsona hiltzeko arrazoia[7]; hau da, handiagotze bat 1990ean izandako 712.000 heriotzen aldean[8]. Suizidioa munduko bederatzigarren heriotza-zergatia da[5][9], eta bigarren heriotza-zergatia 10-29 urteko gazteen artean[10]. Arruntagoa da gizonezkoetan emakumezkoetan baino; lehenengoek hiruzpalau aldiz probabilitate gehiago dute beren buruaz beste egiteko bigarrenek baino[11][12][13]. Kalkuluen arabera, urtero, hamar eta hogei milioi arteko suizidio saiakera izaten dira[14], eta, hilgarriak ez direnean, lesioak eta ezintasunak ekar ditzakete epe luzera. Bestalde, helburua lortu gabeko saiakerak ohikoagoak dira gizon gazteetan eta, oro har, emakumeetan[15].
Suizidioa saihesteko, eraginkorra da arrazoiak eta egoerak psikoterapiaren bidez aztertzea. Suizidio-ekintzaren aurre-aurreko unea mugatzen duten neurri batzuk dira metodoetarako sarbidea mugatzea –su-armak, drogak eta pozoiak, esaterako–, edo substantzien abusua mugatzea. Komunikabideek gaiari behar bezala erantzuteak saiakerak mugatzen dituela uste da. Suizidioaren sustraiei eta arrazoiei heltzeko, besteak beste, baldintza ekonomikoak hobetzeko lan egin behar da[16][17]. Jokabide suiziden konplexutasunari ekiteko, lehenik eta behin, arrisku- eta babes-faktoreak identifikatu behar dira. Funtsezko arrisku-faktoreak doaz osasun-sistema eta gizartetik maila komunitario, erlazional eta indibidualeraino. Horien artean daude: osasun-arreta eskuratzeko oztopoak, hondamendiak, gerrak eta gatazkak, aurreko suizidio saiakerak eta abar. Faktore horiek modu metagarrian jokatu ohi dute jokabide suizidarekiko zaurgarritasuna handitzeko. Suizidioaren eta nahasmendu mentalen arteko harremana ondo ezarria badago ere, krisi uneetan, suizidio asko modu inpultsiboan ere gerta daitezke, hala nola galera ekonomikoak. Babes-faktore batzuk dira: harreman pertsonal sendoak, sinesmen erlijioso edo espiritualak eta aurre egiteko estrategiak eta ongizate-praktika positiboak[18]. Laguntza-telefonoak arruntak badira ere, ez dago horien eraginkortasunari buruzko ebidentziarik[19]. Gaur egun, algoritmoekin lan egiten duten hizkuntzalaritza konputazionaleko hainbat ikerketa daude martxan bere buruaz beste egitea planeatzen duen pertsonaren hizkuntzan patroiak detektatzeko[20].
Suizidioaren ikuspegian, eragina dute erlijioak, ohoreak eta bizitzaren zentzuak. Tradizioz, erlijio abrahamdarretan bekatutzat hartzen da bizitzaren santutasunean duten sinesmenagatik. Japoniako samuraien aroan, harakiria porrot bat edo protesta modutzat hartzen eta errespetatzen zen. Sati izeneko erritu hinduista (Raj britainiarrean debekatua) zekarren alarguna hil berri zen senarraren hileta-suharrean immolatzea, bere borondatez zein familiaren edo gizartearen presioagatik[21] .
Hainbat herrialdetan suizidioa edo bere saiakera delitutzat hartzen diren arren, mendebaldeko nazio gehienetan ez dira zigorgarriak. XX. eta XXI. mendeetan, immolazio bidezko suizidioa batzuetan protesta gisa erabili izan da, eta eraso suizidak, kamikazea kasu, teknika militar gisa erabili izan dira[22].